حرف تازه. ۵ آذر ۱۴۰۱. بایگانیشده از اصلی در ۲۹ نوامبر ۲۰۲۲. دریافتشده در ۳ دسامبر ۲۰۲۲.
مصریان باستان، آشوری ها، چینیها، یونانیان و رومی ها از عسل برای التیام زخم ها و درمان بیماری های روده استفاده می کردند. از چند دهه قبل تا کنون، عسل تحت بررسی های آزمایشگاهی و بالینی توسط گروه های پژوهشی مختلف قرار گرفت. چشمگیرترین کشف درباره عسل، خاصیت ضدباکتری عسل بود که در تحقیقات متعدد به آن اشاره شده است. عسل طبیعی، در مقابل بسیاری از ارگانیزم ها نظیر سالمونلا، شینگلا، اشریشیا کولی، هلیکوباکتر پیلوری و غیره، خاصیت ضدباکتریایی از خود به نمایش می گذارد.
عسل طبیعی با گذر زمان ممکن است کریستالیزه شود و دانه های کوچک یا بزرگی در آن شکل بگیرند.
مصرف مقدار کمی عسل به طور مداوم می تواند از تحریک و التهاب معده جلوگیری کند و از درد معده آرام بخشی کند.
عسل باید استانداردهای مشخصی را برآورده کند تا به عنوان عسل طبیعی معرفی شود.
مارک های معتبر به عنوان تضمینی از کیفیت و اصالت عسل معتبر هستند.
[۲۸] عسل دارای انواع پروتئین، اسیدهای آمینه، اسیدهای آلی مثل اسید فرمیک و مشتقات کلروفیل و مقداری آنزیم و رایحههای معطر است.
مطلب مشابه: خواص درمانی شلغم؛ هر آنچه که در مورد شلغم باید بدانید
همچنین مطالعات نشان میدهد که مصرف داروهای ضد دردی مثل پارستامول و استامینوفن در دوزهای بالا میتواند باعث آسیبهای کبدی شود.
طیف وسیعی از آنزیم ها نظیر اکسیداز، اینورتاز، آمیلاز، کاتالاز و غیره، در عسل وجود دارند. اگرچه، آنزیم های اصلی در عسل، اینورتاز (ساکاراز)، دیاستاز (آمیلاز) و گلوکز اکسیداز هستند. این آنزیم ها در شکل گیری عسل نقش مهمی ایفا read more می کنند. آنزیم گلوکز اکسیداز، باعث تولید هیدروژن پراکسید (که دارای خواص ضدمیکروبی است) و اسید گلوکونیک از گلوکز می شود، که به جذب کلسیم کمک می کند.
عسل به علت ساختار صمغی مانند خود و همچنین قابلیت شستشوی آسانی که دارد، در بهبود انواع سوختگی و اگزما بسیار مناسب است.
عسل ممکن است به کاهش فشار خون، کاهش التهابات عروق خونی، و بهبود مؤلفه های سلامت قلبی مانند کلسترول کل کمک کند.
عسل، یکی از قویترین مهارکنندهها بر ضد التهابات گوارشی و زخمهای معدهای است که توسط باکتری به وجود آمده اند.
همچنین استفاده بیش از حد عسل میتواند باعث بالا رفتن سطح قند خون در افراد شود و باعث بروز مشکلاتی به ویژه برای افراد دیابتی شود.